Elżbieta Czyżewska była gwiazdą największego formatu. Była uznawana za absolutnie niezwykłą kobietę i aktorkę. [Daniel Olbrychski - fragment książki]

Nie pamiętam, kiedy ostatnio miałem w ręku książkę o aktorce, ktĂłra tak wciągałaby czytelnika. Kolejne rozmowy tworzą taką dramaturgię zdarzeń, że z trudem czytelnik przyjmuje konieczność odłożenia lektury dalszych fragmentĂłw na jutro... Otrzymujemy fascynującą opowieść. Stopniowo wyłania się z niej historia naznaczonego dramatyzmem, a może nawet tragizmem, życia Czyżewskiej. To także książka o środowisku artystycznym, krajowym i emigracyjnym, polskim i amerykańskim. Niejednego czytelnika pewne opisy, relacje, oceny może zaszokują, ale trudno retuszować, cenzurować opowieści o życiu artystĂłw, ktĂłre tylko na okładkach tygodnikĂłw jawi się w słonecznym świetle. [prof. dr hab. Jacek Popiel]

Miała urodę i talent. Była naturalna, bez ograniczeń, hamulcĂłw. Miała w sobie szaleństwo. Dlatego tak dobrze nadawała się do aktorstwa. W tym zawodzie trzeba być wyzwolonym. [Kazimierz Kutz - fragment ksiązki]

Gabriela Kownacka (1952 - 2010). Aktorka... można wymienić teatry, w ktĂłrych grała, filmy, w ktĂłrych wystąpiła, można wspomnieć o serialu, ktĂłry przyniĂłsł jej ogromną sympatię i popularność. W przypadku tej książki nie to jest powodem jej powstania. Zwracając się do wybranej przeze mnie grupy kolegĂłw, często naszych wspĂłlnych znajomych, wiedziałem, że i tak będzie to jedynie zarys, szkic, prĂłba uchwycenia Gabi, ktĂłra powiedział kiedyś - "NAJGORSZY OCZYWIŚCIE JEST SFINKS BEZ ZAGADKI". Otulona szczelnie swoją tajemnicą odeszła, ale wydaje się wielu z nas, że nadal jest... [Roman Dziewoński]

Książka jest hołdem dla artystki uwielbianej przez polską widownię oraz utrzymaną w lekkim tonie refleksją nad sztuką kabaretu i jego miejscem w kulturze.

Autor z właściwym sobie poczuciem humoru przedstawia jedną z najwybitniejszych artystek polskiej sceny. Przybliża jej życie zawodowe, drogę do wielkiej kariery, trudne wybory sceniczne, a potem okres, w ktĂłrym niepodzielnie krĂłlowała na polskiej estradzie. Pisze o dotychczas ukrytym za kulisami życiu osobistym Pani Hanki - o jej charakterze, upodobaniach i rozterkach, relacjach z mężczyznami i jej niekłamanej miłości do kapeluszy.

Przyjmując propozycję wydawnictwa na nasz wywiad-rzekę, precyzyjnie określiliśmy cele. Nie chcieliśmy żadnej laurki, uładzonych na wysoki połysk pytań i odpowiedzi. To miała być prawdziwa rozmowa dwĂłch zainteresowanych sobą osĂłb. Bohatera i dziennikarza, Jerzego Radziwiłowicza i moja. Czasami sympatyczna, często chropowata i dygresyjna. Dialog, a nie autoryzowany monolog. Nie trzymaliśmy się chronologii, ale staraliśmy się pamiętać o wszystkim, co w biografii Jerzego Radziwiłowicza miało znaczenie.
Każde spotkanie było niespodzianką. Temat wyjściowy kończył się nieoczekiwaną pointą, niektĂłre motywy powracały w naszych rozmowach niczym bumerang, inne z przekonaniem odrzucaliśmy. Pan Jerzy namawiał mnie do zadawania trudnych pytań, "nie na temat", dotykających obyczaju czy poglądĂłw, o ktĂłrych po raz pierwszy mĂłwi tak otwarcie. Aktorstwo, kino i teatr są oczywiście na pierwszym planie, ale duże znaczenie mają także kwestie poboczne: polityka, historia, podrĂłże, literatura, muzyka. Radziwiłowicz opowiada z pasją i dystansem; czasami jest refleksyjny, częściej dowcipny.
[fragment tekstu]